Trening z dzieckiem
Aktywność fizyczna jest niezbędna dla zdrowia i prawidłowego rozwoju fizycznego, psychicznego i społecznego dziecka. Zapobiega występowaniu zaburzeń układu ruchu, otyłości, zmniejsza ryzyko wczesnego rozwoju miażdżycy, jest ważnym elementem korekcji i terapii a dla dzieci jest źródłem radości i sukcesów. Wdrażanie u dzieci a następnie u młodzieży wrodzonej potrzeby ruchu oraz wyrabianie prawidłowych nawyków aktywności fizycznej, powinno być nieodłącznym elementem w życiu szkolnym i pozaszkolnym. Należałoby dołożyć wszelkich starań w celu zapewnienia optymalnego poziomu aktywności osób młodych. Większy potencjał zdrowotny dzieci to zdrowsze społeczeństwo, większa ochota do nauki a w przyszłości do pracy. W dobie komputeryzacji, jednak zbyt mało dzieci i młodzieży uprawia systematyczną aktywność fizyczną. Często wiąże się to z brakiem nawyków aktywności ruchowej u rodziców. Stopniowa redukcja ogólnej aktywności fizycznej prowadzi do obniżenia wydolności fizycznej, upośledza rozwój i zmniejsza zdolność adaptacji do zmieniających się warunków życia. Wobec tego, pozaszkolne formy czynnego uczestnictwa w kulturze fizycznej powinny być postrzegane jako konieczność.

    Ruch jako środek leczniczy ma zdolność oddziaływania na wszystkie narządy a w szczególności na aparat ruchowy. Aktywność ruchowa zapewnia pełen zakres ruchu w stawie, wpływa na sprężystość i elastyczność wiązadeł. Bez względu na wiek odpowiednio stosowane ćwiczenia powodują poprawę krążenia, wzmacniają gorset mięśniowy, zwiększają wentylację płuc i poprawiają samopoczucie.

    Obecnie dostępne są różnorodne formy ćwiczeń fizycznych. Najpopularniejsze obecnie formy takie jak rower, rolki czy gra w piłkę, doskonale poprawia ogólną kondycje i sprawność fizyczną. Jeśli natomiast potrzebna jest korekcja wad postawy, ćwiczenia wykonywane w szkole podczas zajęć gimnastyki korekcyjnej mogą być niewystarczające. Najlepszym rozwiązaniem byłyby odpowiednio dobrane ćwiczenia siłowe z odciążeniem kręgosłupa, ale niewiele klubów fitness zajmuje się specjalistycznym treningiem dzieci i młodzieży. Aby trening miał swoje następstwa w poprawie korekcji wad, potrzebna jest indywidualna praca z dzieckiem. W związku z tym, zostaje nam najczęściej odpowiednio dobrana forma rehabilitacji czynnościowej. Jeśli jednak nie mamy możliwości wybrania takich form zajęć możemy spróbować wykonać wraz z dzieckiem kilka ćwiczeń w domu. Taki ćwiczenia możemy oczywiście wykonywać codziennie, ale najlepiej uaktywniać nasze ciała przynajmniej 3x w tygodniu.

1. Przeciąganie liny
Przeciąganie "liny" w siadzie w rozkroku- z pozycji siadu rozkrocznego przodem do dziecka z możliwie jak najbardziej wyprostowanymi plecami i chwytem za dłonie, próbujemy odchylić tułów w tył i delikatnie przyciągać tułów dziecka do siebie. Następnie zmieniamy pozycję na taką aby dziecko odchylało się w tył. Naprzemiennie ćwiczenie naśladuje "przeciąganie liny". Podczas ćwiczenia należy próbować przybliżać do podłoża brzuch i klatkę, nie garbiąc się.
2. Przeciąganie liny
Przeciąganie "liny" w siadzie w rozkroku- z pozycji siadu rozkrocznego przodem do dziecka z możliwie jak najbardziej wyprostowanymi plecami i chwytem za dłonie, próbujemy odchylić tułów w tył i delikatnie przyciągać tułów dziecka do siebie. Następnie zmieniamy pozycję na taką aby dziecko odchylało się w tył. Naprzemiennie ćwiczenie naśladuje "przeciąganie liny". Podczas ćwiczenia należy próbować przybliżać do podłoża brzuch i klatkę, nie garbiąc się.
3. Skłon tułowia w przód
W siadzie naprzeciw siebie, nogi złączone, stopy stykają się podeszwami, jedna z ćwiczących osób ugina nogi w stawach kolanowych. Podajemy sobie ręce i wyciągamy tułów jak najmocniej w przód, próbując jak najmniej się garbić. Przy stale złączonych dłoniach, bez odrywania brzucha od nóg, próbujemy wyprostować nogi w stawach kolanowych. Jeśli jest to zbyt trudne można jedynie przyjąć pozycję wyjściową i delikatnie pogłębiać skłon tułowia.
4. Wciąganie na plecy
Z siadu prostego plecami do siebie, osoby ćwiczące zaplatają ramiona. Następnie jedna z ćwiczących pochyla tułów do skłonu w przód, a druga w tym czasie nieznacznie odchyla tułów w tył i unosi biodra w górę. Jeśli między osobą dorosłą a dzieckiem jest znaczna różnica wagowa, skłon tułowia w przód wykonuje tylko cięższa.
5. Wciąganie na plecy z wyprostowanymi ramionami
Z siadu prostego plecami do siebie, osoby ćwiczące unoszą wyprostowane ramiona w górę. Następnie jedna z ćwiczących pochyla tułów do skłonu w przód, a druga w tym czasie nieznacznie odchyla tułów w tył i unosi biodra w górę. Jeśli między osobą dorosłą a dzieckiem jest znaczna różnica wagowa, skłon tułowia w przód wykonuje tylko cięższa.
6. Równowaga
Z pozycji klęku podpartego, uniesienie 1 nogi ugiętej w stawie kolanowym w tył. Dla utrudnienia unosimy 1 rękę w przód , tak aby dłonie osób ćwiczących złączyły się. Podczas tego ćwiczenia możemy wykonywać dowolne modyfikacje nóg i ramion podając sobie ręce na wprost (lustrzanym odbiciem) lub przeciwnie. Możemy również unosić w tył prostą nogę zamiast ugiętej.

 Zdjęcia Marek Skrybko (Bstok.pl)